“Eşimin beni aldattığını öğrendim. Ona güvenemiyorum ve sürekli beni aldattığını düşünüyorum. Bu yüzden, her gün kavga ediyoruz. Evde huzur kalmadı. Çocuklarım bundan çok etkileniyor. Ne yapacağımı bilemiyorum, arada kaldım.”
Böyle bir durumda, ilk olarak ne istediğiniz, ikinci olarak neye hazır olduğunuz önemli. Gitmeyi tercih etseydiniz, zaten gitmiş olurdunuz. Biz kalarak ne yapacağınızı konuşuyor olduğumuza göre, yapacağınız ilk iş eşinizi affetmek. Affetmek, duygusal unutmadır. Affetmek, ona değil, kendinize yapacağınız bir iyiliktir. Madem gidemiyorsunuz, madem kalacaksınız, öyleyse kendinize işkence etmeyi, ilişkiyi yıpratmayı ve çocuklarınızın huzursuz bir ortamda yaşatmayı bırakacaksınız. Sevginiz gururunuzdan büyükse ya da çocuklarınız için bu evliliği sürdürmek istiyorsanız -ki ben evliliklerde çocuk varsa ayrılıktan yana değilimdir- işe affetmekle başlayın ve bu konuyu sürekli gündeme getirmeyi bırakın. Sürekli bu konunun gündeme gelmesi tartışmalara neden olacak, bunlar çocuklarınızın ilerleyen zamanlarda sizinle ve diğer insanlarla sağlıklı iletişim kurabilecek bireyler olmasını engelleyecektir. Ayrıca, karşı cinse ve evliliğe şüpheyle yaklaşacak ve güven problemleri yaşayacaklardır. Ancak, bu affetme eşinize hiçbir yaptırım uygulamayacağınız anlamına gelmiyor. Hatasının bedelini ödemeyen herkes, o hatayı yineleyecektir. Sakin kalarak, ilişkiyi, tarafları ve çocukları incitmeyen bir yaptırım uygulamalısınız. Örneğin, sevginizi fiilen bir süre eskisi kadar göstermeyebilirsiniz. Ancak, bunu çocuklarınızın yanında maskelemeye çalışın.
