Eşinizin ya da sevgilinizin zaman geçtikçe değiştiğinden şikayetçisiniz. Artık size eskisi gibi davranmıyor. Sürekli aramıyor, hediyeler almıyor, bakımına eskisi kadar dikkat etmiyor, belki de eskisi gibi çeşit çeşit yemek yapmıyor ya da film izlerken sarılmıyor. Artık sizi eskisi kadar sevmediğini, bir alışkanlığa dönüştüğünü, sizden soğuduğunu düşünüyorsunuz. Peki siz hala eskisi gibi misiniz?
En son ne zaman gün içinde sıradan bir mesaj yerine sadece sevginizi gösteren bir mesaj attınız? En son ne zaman uğraşıp yaptığı yemek için teşekkür ettiniz? Yanınızda olmasından mutluluk duyduğunuzu ne zaman dile getirdiniz? Ne zaman bir markete girdiğinizde, kendi ihtiyacınızı alırken ona da sevdiği bir şey aldınız? İlişkileri zaman değil, biz değiştiririz. Karşımızdaki bizim maaşlı çalışanımız değil ki biz sıradanlaşırken o her zaman iyi bir partner olmayı görev bilip bunu sürdürsün. Öyleyse bunu yalnızca karşı taraftan beklemek bir haksızlık olmaz mı? Söz konusu siz olsaydınız yapabilir miydiniz? Önce kendimize bakacağız. Mutlaka düzenli ilerleyen ilişki örgüsünün koptuğu bir yer vardır.
Tüm bunlar kişiliğinin bir parçası da olabilir. Belki de eş ya da sevgili seçiminiz zaten yanlıştı. İlişkinin başında hissettiğiniz yoğun duygusal ve fiziksel çekim ile bunu fark etmediniz. Fragmanını izlediğiniz ilişkiniz, film başlayınca beklentinizi karşılamadı. Bekar bir arkadaşım, bana evlendikten bir süre sonra merakla şunu sormuştu: “Anlatsana evlilik nasıl bir şey?” Ona şöyle bir yanıt vermiştim: Evliliği mi soruyorsun, bizim evliliğimizi mi? Çünkü evliliği -ve ilişkileri- bireylerin karakterleri ve davranışları belirler. Evlenenler birbirlerine nasıl eş oluyorlarsa, evlilikleri onun bir yansıması olur. Dolayısıyla tek tip bir evlilik -ve ilişki- yoktur.
