Son günlerde genç kızlarımızın “özgürlük” adı altında evden kaçmalarıyla ilgili çok sayıda haber görmeye başladım. Aileleri gözyaşlarıyla “geri dön kızım, ne olursa olsun biz senin yanındayız” diyerek feryat ediyorlar. Kızların cevapları ise, “ben reşit oldum, kendi kararlarımı verebilirim, özgür olmak istiyorum” şeklinde. Ben bu kez buradan ailelere değil, genç kızlara seslenmek istiyorum. Bir eğitimci olarak değil, bir abla olarak sesleniyorum:
Güzel kardeşlerim,
O kaçtığınız, özgür olmak, özgürce yaşamak istediğiniz şeyler, özgürce beraber olmak istediğiniz kişiler, birkaç günlük renkli bir dünya görselinden sonra sizi pişmanlığın batağında yalnız bırakacaklar. Size başlarda kendini iyilik meleği gibi gösteren insanların ellerinde sömürüye uğrayacaksınız; kullanılacaksınız. Size hayatın renkli ama tehlikeli kısmını gösteren insanlar, birkaç gün sonra yaşamınızı berbat edecekler. Belki zorla çalıştırılacaksınız, belki fuhuş yapmaya zorlanacaksınız. Belki uyuşturucuya alıştırılacak, belki dilendirilecekseniz. Yüksek ihtimalle, tüm bunlar olurken şiddet de göreceksiniz. Belki de öldürüleceksiniz. Bir gün isteseniz de şartlar ya da o insanlar ailenize dönmenize izin vermeyecekler. Bunlar en kötü senaryolar ama inanın bana o beğenmediğiniz yuvanız, o hor gördüğünüz anne ve babanız, bu dünyadaki en güvenli limanınız.
Kimse size hayrına sahip çıkmaz, evine almaz. Lütfen güvenmeyin, gitmeyin. Evden kaçmanız, kurtuluş değil. Çok daha derin bir batağa saplanacaksınız. Bir gün çok pişman olacaksınız. Dışarıdaki dünya acımasız, kötü. Öyle bir an gelir ki, o dünyadan çıkmak istediğinizde, imkanınız olmasına rağmen gururunuz, onurunuz çıkmanıza izin vermez. Cesaretiniz ve özgüveniniz kırılmış, yüzünüz utançla yere eğilmiştir. Geride bıraktığınız masum, güvenli dünyanız ellerinizden kayıp gitmiştir. Bir yanlış diğerine zemin hazırlamış, hep yanlış ilişkiler yaşamış, yanlış kararlar almış, yanlış adımlar atmış ve daha derine batmışsınızdır. Bir gün gelir, kendinizi bir zamanlar kavuşmak için evden kaçtığınız o dünyadan kurtulmak için canınızdan vazgeçmeyi düşünürken bulursunuz.
Bu dünyada hiç kimse sizi anne ve babanız kadar sevmez. Hele ki karşılıksız hiç sevmez. Eğer bir anneniz babanız (ailede size kol kanat geren bir başka büyük de olabilir; anneanne, babaanne, dede, abla, ağabey gibi) varsa, onların yanı dünyadaki en güvenli, en yaşanılır yerdir. Size bir şey olursa, yine onlar üzülecek, onlar ağlayacaklar. Gitmeyin; ailenizi hiçbir şey uğruna terk etmeyin. Arkanızda aileniz varsa, her şeyin üstesinden gelirsiniz.
