Bağırmak, tartışma esnasında yapacağınız en büyük hatalardan biridir. Üstelik tüm ikili ilişkilerinizde… Kimi zaman çok öfkelenebilir, gururumuza yediremediğimiz sözler ve davranışlarla karşılaşabilir, artık sabrımız kalmadığı ya da karşı taraf bunu defalarca yaptığı için kendimizi tutamayabilir ve kendimizi ifade ederken bağırmaya başlayabiliriz. Ancak, bilmelisiniz ki bağırarak sadece sesinizi duyurursunuz, söylediklerinizi değil.
Bağırmaya ya da bağırarak konuşmaya başladığınızdan andan itibaren karşınızdaki size otomatik bir savunma tepkisiyle gelir. Tartışma, çözüm odaklı değil, üstünlük kurma temalı olarak ilerler ve haliyle iyi bir yere varmaz. Hatta bazen iş inada biner, üzüldüğünüz ya da kırıldığınız, karşınızdaki muhatabınız tarafından anlaşılmaz. O yalnızca öfkenizi görmüştür. Bu nedenle kendimizi kontrol etmeye gayret etmeli ve tartışma esnasında karşımızdakine sakin bir tonda, hislerimizi ifade eden cümlelerle yaklaşmaya çalışmalıyız. Örneğin, “Bana bunu söyledin ve bu beni gerçekten çok incitti.” Bırakın, karşınızdaki savunmaya geçmeden kendi öz eleştirisini yapabilsin. Öz eleştirisini yapabilsin ki tekrar aynı yanlışı yapmasın.
